KARADENİZ ALTINI

Yemyeşil yaprağımla gül gibi kokuyorum

Sahil yamaçlarından denize bakıyorum

Evlenecek kızlara ziynetler takıyorum

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

Dağ bayır düz tanımam biterim her toprakta

Eksik olmam her evin, sofrasında mutfakta

Aranan bir nesneyim, her bahçede her parkta

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

İkibuçuk yaprağa , her mayıs konuşurlar

Gurbetçi ve yerlisi, bahçeyle buluşurlar

Hasat biter, peşinden rahata kavuşurlar

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

Başıma çok şey geldi, anlatacağım size

Çok şeye tanık oldu, Trabzon, Artvin ve Rize

Nasıl döktüler beni acımadan denize

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

Bardağa akacakken, yok yere beklettiler

Alım merkezlerinde, avlulara döktüler

Pek azda olsa bile, köklerimden söktüler

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

Yeşeren bahçelerde, hasadımla aldandım

Beni toplayan dilber, inan ki sana kandım

Kimi kez kamyonlarda kimi meydanda yandım

Yeşil çay derler bana, Karadeniz altını

Kahve kakao deyip, yan bakana şaşarım

Bazen dekar başına,on kiloya düşerim

Denize döküldüğüm , o kabusu düşlerim

Yeşil çay derler bana Karadeniz altını

Hep olmuşum oyuncak, kör olsun şu zihniyet

Adalet tek dileğim, bitiversin şu gam gasvet

Yıllar oldu beklerim, ne de bitmez şu hasret

Yeşil çay derler bana Kardeniz altını

Misafirlik bitmiştir, yerliyim Rize’mizde

Kar getiren mahsulum, zarar yok bölgemizde

Döviz de vaat ederim, gelişen ülkemizde

Yeşil çay derler bana Karadeniz altını

Ben yerleşmişim artık, nemi boldur yörenin

Nurlar içinde yatsın rahmetli Zihni DERİN

Artık gereği yoktur, ne gamın ne kederin

Yeşil çay derler bana Karadeniz altını

Çokları beni tanır , sadece cam bardakta

Siz beni yudumlayın , kahvaltılarda parkta

İnşallah anlaşıldım, şu birkaç paragrafta

Yeşil çay derler bana Karadeniz altını

Yılmaz BAŞKARAHAN